Er zijn veel redenen om een kind uit een ander land te adopteren. Misschien wilt u een kind in nood helpen of bent u op zoek naar een kind met speciale behoeften dat moeilijk ter plaatse te vinden is. Wat uw reden ook is, er zijn belangrijke dingen die u moet weten voordat u een kind uit een ander land adopteert. In deze blogbijdrage bespreken we het proces van internationale adoptie en enkele veelvoorkomende mythes erover.
Wereldwijd worden er elk jaar 50.000 kinderen geadopteerd. De meesten komen uit het buitenland en worden naar Nederland gehaald voor interlandelijke adoptie. Dit betekent dat ze hierheen zijn gestuurd door de overheid van een ander land of door iemand die de voogdij over zijn kind wil. Omdat men vond dat de plaatselijke autoriteiten niet in staat zouden zijn om adequate zorg te bieden. Maar er zijn ook Nederlanders die zelf een kind adopteren.
Landen
Uit de statistieken over wereldwijde adoptie blijkt dat derde- en tweedewereldlanden de meeste kinderen afstaan. China heeft in 2004 alleen al 11.230 kinderen afgestaan, dat is 25% van alle afgestaane kinderen in de wereld! Rusland komt op de tweede plaats met 7644 of 17%. Daarna komt Guatemala met 2673 (6%), gevolgd door Zuid-Korea met 2750 (5%). Oekraïne komt ook voor in de top tien van landen als Bulgarije, Vietnam, ETHIOPIË, Belarus, Thailand, Roemenië, Filippijnen, Kazachstan, Indonesië, Vietnam, Salomonseilanden en Cambodja.
In de landen van de eerste wereld is er een goede economie en genoeg geld om een kind te onderhouden. In 2004 adopteerden de Verenigde Staten meer dan 50% van de 44K kinderen met hun adoptiediensten! Spanje volgt met 5500 adoptiekinderen op een totaal van 14.000, terwijl Frankrijk 4% en Italië 7% adopteren. Andere landen die adopteren zijn Canada 4%, Nederland 3% Zweden 2%. Noorwegen biedt onderdak aan 1388 internationals die wachten op passende ouders of voogden die begeleiding zoeken naar volwassenheid.
Er is een groot probleem in China met overbevolking. De regering heeft besloten dat vrouwen maar één kind mogen krijgen, maar dat geldt niet voor iedereen en dit leidt tot veel problemen. Waaronder de verwaarlozing van vrouwelijke baby’s die misschien ter adoptie worden aangeboden als ze in gezinnen zonder andere kinderen worden geboren. Of wanneer ouders nog een zoon in plaats van een dochter willen omdat ze denken dat er niet genoeg knappe exemplaren zijn.
Het adopteren van een kind uit het buitenland is niet altijd een gemakkelijke beslissing. Sommigen vragen zich misschien af of ze in hun eigen land wel voor dat kind kunnen zorgen, maar het is belangrijk te weten dat er veel verschillende opties zijn wanneer je een internationale adoptie overweegt. Zoals het aanbieden van onderwijs of een beroepsopleiding. Zodat kinderen betere kansen hebben om als volwassenen een bevredigend leven te leiden.
Voor- en nadelen van adoptie
Het adopteren van een kind uit een ander land is een kans voor ouders om hen te geven wat ze missen. Adopties kunnen het beste van twee werelden bieden: een kans op een leven buiten de armoede, maar ook deel uitmaken van iemands liefdevolle gezin – zonder zelf kinderen te hebben! Mensen die geen biologische kinderen kunnen krijgen, vinden deze optie vaak aantrekkelijk omdat het zoveel meer oplevert dan het opvoeden van enkele weeskinderen in ruil zou geven
Bovendien zijn er nog andere voordelen, zoals de keuze tussen een jongen of een meisje, wat anders misschien niet mogelijk zou zijn. En als mensen niet adopteren maar toch een kind willen, is internationaal adopteren zinvol omdat veel jongeren een thuis nodig hebben.
Het adopteren van een kind is een geweldige ervaring die veel voordelen kan hebben. Geadopteerde kinderen kunnen problemen ondervinden om zich aan hun nieuwe ouders te hechten, maar deze nadelen zijn gemakkelijk te overwinnen door begrip en geduld van beide partijen die bij het adoptieproces betrokken zijn. Vooral als ze dicht bij elkaars culturele achtergrond staan! De hoge kosten van adoptie kunnen financieel een uitdaging vormen, maar er zijn voldoende beurzen beschikbaar voor wie in aanmerking komt. Families moeten wel door een aantal hoepels springen voor ze in aanmerking komen, dus laat dit je niet ontmoedigen om het volgend jaar opnieuw te proberen, wanneer de fondsen misschien beter passen bij de grootte van je gezin.
Hoe werkt het?
Wanneer ouders een kind willen adopteren, wordt er vaak veel werk verzet. Allereerst moeten ze toestemming vragen aan de stichting adoptiediensten en aan bepaalde voorwaarden voldoen, waaronder: of je getrouwd bent of niet; zo ja, dan zijn alleen paren van hetzelfde geslacht toegestaan, zodat ze allebei als één aanvrager per aanvraag een aanvraag kunnen indienen (ik kan dit niet genoeg benadrukken). Het volgende punt op de lijst is de leeftijd, want wat heb je aan een adoptie als iemand te jong of te oud is? En als laatste, maar meest belangrijk – potentiële families moeten door een interview komen waar vragen over waarom zij denken dat deze plaatsing zinvol is gezien hun besproken situatie onbeantwoord blijven.
Aspirant-adoptieouders moeten gebruik maken van alle voorbereidingsbijeenkomsten die voor hen beschikbaar zijn. Deze bereiden aspirant-adoptieouders voor op wat ze nodig hebben om klaar te zijn wanneer adoptiekinderen in hun leven kaomen, en hoe het beide betrokken partijen zal beïnvloeden.
Als u wordt goedgekeurd als adoptiegezin, voeren we een onderzoek uit bij de Raad voor de Kinderbescherming voordat uw dierbare naar zijn nieuwe thuis vertrekt. Dit vierdelige interviewproces bestaat uit gesprekken met onze teamleden en anderen die hen goed kennen; het is ontworpen om er zeker van te zijn dat er stabiliteit is in de omgeving terwijl zij zich ook aan het aanpassen zijn.
De Raad voor de Kinderbescherming heeft besloten dat het ministerie van Justitie binnen vier jaar een beslissing moet nemen over aspirant-adoptiefouders. Als zij geen bezwaar maken, krijgen zij toestemming om te adopteren en dat duurt nog acht jaar voordat hun vergunning weer vervalt, met over zes maanden weer een nieuwe verlengingsmogelijkheid.
Hierna komen de aspirant-adoptiefouders in een bemiddelingsfase. Een vergunninghouder gaat op zoek naar geschikte kandidaten en stelt hen aan elkaar voor. Zodat er geen tijd wordt verspild aan kennismaking of verdere communicatie die nodig is tussen alle partijen die betrokken zijn bij een adoptieproces. Dat erg lang kan duren als het niet van begin tot eind correct wordt afgehandeld.
Nadat al het nodige papierwerk is voltooid en goedgekeurd, kan een aspirant-adoptiefouder zijn/haar nieuwe kind mee naar huis nemen. Zij zullen door de immigratie-autoriteiten moeten gaan om zich als ouders te laten registreren, zodat zij voltijds voor dit kostbare leven kunnen zorgen.
Kinderen die zijn geadopteerd uit een land dat partij is bij het Haags Adoptieverdrag zijn meteen Nederlandse staatsburgers, omdat hun adoptie-uitspraak wordt erkend. In sommige gevallen betekent dit dat zij voorrang krijgen bij het aanvragen van permanente verblijfspapieren; er is echter geen garantie en aanvragers kunnen te maken krijgen met een langere wachttijd (of geen goedkeuring krijgen) vanwege de strenge Nederlandse verblijfseisen die soms worden gesteld.